Klasyfikacja nicejska a rejestracja znaku towarowego

Nasza kancelaria zarejestrowała już szereg znaków towarowych na całym świecie. Od lat wspieramy przedsiębiorców w sprawach dotyczących własności intelektualnej jak i przemysłowej. W niniejszym artykule skupimy się na temacie klasyfikacji nicejskiej, czyli klasyfikacji towarów i usług, zgodnie z którą rejestrowane są znaki na całym świecie.

Porozumienie nicejskie

Międzynarodowa Klasyfikacja Towarów i Usług zatwierdzona została dnia 15 czerwca 1957 r w trakcie Międzynarodowej Konferencji w Nicei. Kraje, które przystąpiły do Porozumienia Nicejskiego powinny rejestracji znaku towarowego stosować właśnie tę klasyfikację (jako system podstawowy lub pomocniczy), a co za tym idzie umieścić klasyfikację dotyczącą wybranych towarów lub usług na certyfikacje rejestracji oraz w oficjalnej publikacji. Pierwszej rewizji tekstu dokonano w Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r, natomiast 13 maja 1977 r w Genewie dokonano drugiej rewizji.
Oprócz sygnatariuszy Porozumienia Nicejskiego, klasyfikacja jest używana również przez kraje Porozumienia Madryckiego, czyli w zakresie rejestracji międzynarodowej, a także kraje członkowskie: Biura Znaków Towarowych Benelux (BBM), organizacja afrykańskie, jak również przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO). W praktyce klasyfikacja ta stosowana jest przez większość urzędów patentowych na świecie.

Jak wygląda wykaz towarów i usług w klasyfikacji?

Klasyfikacja dzieli się na 34 klasy towarowe oraz 11 klas usługowych uporządkowanych w sposób alfabetyczny. Towary i usługi dla celów rejestracji znaków wskazuje się w zależności od wyboru wnioskującego, co przypomina stosowanie w Polsce numeracji PKD. Wnioskodawca, aby prawidłowo zastrzec znak wskazuje towary i/lub usługi, które znak ten ma sygnować. Np. jeśli znak towarowy ma pojawić się na odzieży to wnioskodawca wskazuje ją zgodnie z wykazem towarów i usług. W tym miejscu warto wskazać, co podkreślamy często, że przy składaniu wniosku o rejestrację należy być realistą i zgłaszać znak dla towarów lub/i usług, w których znak ma być rzeczywiście wykorzystywany. W większości urzędów znak powinien być używany w okresie 5 lat po jego rejestracji. Brak dowodu używania znaku może prowadzić do jego wygaśnięcia w przypadku, gdy inny zainteresowany podmiot złoży o to wniosek.

Klasyfikacja a koszty zgłoszenia znaku towarowego

W przeważającej większości przypadków opłata urzędowa od wniosku uzależniona jest od liczby klas, w jakiej przygotowywane jest zgłoszenie, o czym szerzej pisaliśmy tutaj. Dotyczyć to może jedynie opłaty zgłoszeniowej (jak w przypadku Urzędu UE), jak również opłaty za pierwszy, 10 letni okres ochrony (jak np. w Polsce).

Klasyfikacja a podobieństwo znaków w procedurze rejestracji

Prawidłowe określenie towarów lub usług w zgłoszeniu ma również swój wydźwięk w kwestii podobieństwa znaków już zarejestrowanych. Dokonując uprzedniego poszukiwania podobnych znaków należy zwracać uwagę na znaki zarejestrowane dla tych samych towarów/usług lub podobnych. Jedynie w przypadku znaków towarowych powszechnie znanych możliwa jest ochrona nawet dla towarów czy usług, w których znak nie został zgłoszony. Pod tym względem zatem klasyfikacja jest kluczowa.

Korzystając z naszego wsparcia nie musisz martwić się o prawidłowe oznaczenie wykazu. Przygotowujemy go za Ciebie na podstawie przekazanych nam informacji. Zapewniamy kompleksową obsługę prawną każdego zgłoszenia.

r.pr. Ewelina Jasion

Przeczytaj także:

Zakładanie spółek za granicą

Przekształcenie działalności gospodarczej w spółkę

Znaki towarowe – rejestracja prawa ochronnego

Procedura krajowa

Wyczerpanie prawa do znaku towarowego